ใครคิดว่าตัวเองอยู่ในวงการเอเจนท์อสังหาฯนานสุด ยกมือขึ้น! วันนี้มีนิยายจากอสังหาฯอารมณ์ดี มาเล่าให้ฟังค่ะ มากันทั้งข้อคิด ปนดราม่าหน่อยๆ ให้อร่อย ย่อยง่าย โดยไม่ต้องกระดกเบียร์ตามนะคะ 😄

พี่โฉม เป็นเอเจนอิสระ อายุงาน 30 ปี อายุจริง 63 กะรัตแล้ว แต่งตัวเปรี้ยว รูปร่างผอมเพรียว สวมกระโปรงยาวแบบโบฮีเมียน กำไลข้อมือสีทองโตๆเยอะๆ ทาปากสีน้ำตาลม่วง ผมสั้นดัดหยิก ที่เริ่มบางลงแล้วตามวัย แต่ยังมีเค้าความเก๋ เท่ แบบเอเจนสายฝอ.สมัยโน้นอยู่

พี่โฉมโทรมาขอโคทรัพย์คอนโดห้องใหญ่ใจกลางสุขุมวิท ซึ่งตอนแรกก็โทรหาเจ้าของ ที่แกอ้างว่าสนิทหนักหนา (แต่ไม่ยอมเซ็นสัญญา Exclusive ให้) ว่ามีลูกค้าฝรั่งสนใจซื้อห้อง แต่เจ้าของกลับให้เบอร์ติดต่อกับดิชั้นที่เป็น Listing agent ดูแลอยู่ ดังนั้น แผนการขจัดเอเจนติดทรัพย์ให้พ้นทาง ของพี่โฉมจึงไม่สำเร็จ เพราะเจ้าของไม่เอาด้วย

"ชั้นไม่ชอบวิธีสกปรก มาลัดเค้าแบบนี้ ไม่ดี...เธอทำงานกับเขาก็ระวังนะ เขาเคยขายตึกให้หลายที่ นานละ เคยเป็นก๊วนแฮงค์เอาท์กับสามีตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่" ท่านเจ้าของให้ความเห็น และเตือนมาอย่างนั้น

พี่โฉม อายุงานเยอะ และทำงานเอเจนสไตล์เก่า กลัวถูกโกง ถูกเจาะลูกค้า เพราะแกเจาะคนอื่นก่อน ดังนั้น เวลาถามอะไรเกี่ยวกับความต้องการของลูกค้า แม้แต่ชื่อเต็ม แกจะไม่บอก พูดซ้ำๆแต่ว่า

"พี่ทำงานมาสามสิบปี พี่ไม่ทำให้เสียเวลาใครหรอก...ลูกค้าน่ะเพื่อนพี่ ถ้าเขาถูกใจห้องคุณ เขาก็ซื้อกับพี่ชัวร์! " จนต้องยืนยันว่า No registration no showing แกถึงยอม

แต่ข้อมูลทรัพย์เป็นอย่างไร แกไม่ห็นสนใจจะทราบ รู้แต่ขนาด กับราคา ส่ง Matterport ให้ดูล่วงหน้า เพื่อเตรียมตัวและอาจส่งให้ลูกค้าดูก่อน แกก็ว่ากดไม่เป็น มันเวียนหัว ไว้เจอกันหน้างานเลยจบๆ และย้ำว่า ให้บวกเกินขึ้นไปให้แกอีกสักหน่อย เป็นค่าเดินทางที่ครั้งนี้ต้องมาจากต่างจังหวัด

เพื่อดูแลลูกค้าคนนี้โดยเฉพาะ ซึ่งก็ทำท่าฟึดฟัดเมื่อยืนยันว่าเราต้องขายราคาเดียวกันตามที่รับมาจากผู้ขาย

"ลิ้สติ้งคุณ คุณพรีเซ้นส์ละกัน" นั่นคือบทสรุปหลังส่งข้อมูลทรัพย์ให้

ส่วนพี่โฉม คอยเดินตาม และเดินตัดหน้า ระหว่างเอเจนติดทรัพย์ที่กำลังพรีเซ้นส์ ถามคำถามลูกค้า จนผิดสังเกต เพราะทำให้ลูกค้าเสียสมาธิ และเสียมารยาทเป็นอย่างยิ่ง

ส่งลูกค้ากลับแล้ว จึงขอสรุปงานและเคลียร์ใจกับพี่เขาสักหน่อย ว่าเป็นอะไร ทำไมเดินต้องตัดหน้าลูกค้าไปมาอย่างนั้น

"ม่ายย พี่ไม่ได้ทำอะไรนะ คุณคิดไปเองหรือเปล่า?"

พี่โฉมโบกมือวุ่นวาย ร้องเสียงสูง "พี่มันก็เอเจนฟรีแลนซ์แก่ๆคนนึง จะกล้าตุกติกอะไรกับคุณล่ะคะ พี่ต้องตรงไปตรงมาอยู่แล้ว"

ด้วยความที่อายุเยอะ เสียงดัง และมักเรียกตัวเองว่าพี่ เพื่อข่มคนอื่นไว้ก่อน เลยอาจไม่ค่อยมีใครกล้าพูดกับแกตรงๆ แต่วันนี้มีคนไม่ยอมปล่อยผ่าน ถูกมองหน้าและใช้ความเงียบที่น่าอึดอัดที่นานพอกับแก โดยไม่ยอมแพ้กับเสียงแหลมๆ ดังๆที่เคยใช้ข่มคนอื่นสำเร็จ สุดท้ายก็ยอมรับเสียงอ่อยๆ

"พี่กลัวคุณแอบส่งคอนแทคให้ลูกค้าพี่..."

ปุดโธ่ ปุดถัง พี่โฉม... "แอดโฆษณาห้องนี้ วิ่งทั้งวันทั้งคืนในโซเชียลมีเดีย ทุกเวปไซด์ลงหมดจนพี่เองยังหามาเจอ พี่ยังจะกลัวลูกค้าได้คอนแทคเอเจนติดทรัพย์อีกเหรอคะพี่!? เรามาทำงานร่วมกันแบบโปร่งใส แบบมืออาชีพ ช่วยกันปิดไม่ดีกว่าหรอคะ?"

"พี่ก็หากินเอาตามคอนเนคชั่นเก่าๆที่มี ไม่ได้ลงโฆษณาอะไรกับเขาหรอก ตั้งกะโควิดพี่ก็ไปอยู่ต่างจังหวัด ค้าขายเล็กๆน้อยๆ เงินไม่ได้คล่องเหมือนเมื่อก่อน นี่ก็ต้องเดินทางมาไกล มาเปิดห้องกะคุณ ถ้าลูกค้าซื้อ แล้วคุณโกงพี่ นี่พี่เสร็จเลยนะ..."

โอ้หนอ...พี่โฉม....โลกของใครก็เป็นตามความคิดของเขานั่นล่ะนะ

ว่าแล้วก็ได้พาพี่เขาไปเลี้ยงกาแฟเคลียร์ใจ ที่ร้านข้างๆคอนโด เพราะมายด์เซทปิด เต็มไปด้วยความกลัวแบบนี้ ตามลูกค้าไม่ได้แน่ ลูกค้าหนีหมด

พอได้นั่งพูดคุย ซึ่งก็ไม่รู้จะช่วยคลี่คลาย ขยายมายด์เซทให้เขาได้มากแค่ไหน แต่ก็ได้เรียนรู้หลายอย่างจากประสบการณ์ และความคิดของพี่เขา

"สมัยก่อนน่ะคุณ ปิดง่าย เงินดี แฟนพี่เป็นต่างชาติ เพื่อนเค้าเยอะ พี่ก็หากินกับเพื่อนๆเค้าเนี่ยแหละ เฟื่องฟู แต่เก็บเงินไม่เป็น แฟนพี่ซื้อคอนโดให้ พี่ก็ขายหมดละ ไม่ชอบดูแล ตอนนี้เขาเสียไปหลายปีแล้ว เจ้าของที่รู้จักก็ตาย เปลี่ยนมือ

พี่แก่แล้วใช้เทคโนโลยีอะไรก็ไม่เป็น สู้เด็กสมัยนี้มันไม่ได้ นี่ต้องไปอยู่ต่างจังหวัดเพื่อลดค่าใช้จ่าย ...แต่พี่ก็ยังไม่ยอมแพ้นะ เพราะอาชีพพลิกชีวิตให้จับเงินหลักแสน หลักล้านเร็วสุด ง่ายสุด ที่พี่รู้จักก็มีงานเอเจนนี่ล่ะ ...พี่ยังสู้นะคุณ "

เคสนั้น ปิดกับพี่โฉมไม่ได้หรอกค่ะ ลูกค้าวนกลับมาดูกับเอเจนอื่น โดยใช้ชื่ออื่นลงทะเบียนเข้ามา เสนอราคา low ball อยู่สองสามรอบแล้วก็หายไป พยายามโทรติดต่อพี่เขาเพื่ออัพเดทลูกค้าตามเบอร์ที่ให้ไว้ก็ติดต่อไม่ได้ แต่จำเหตุการณ์วันที่เจอแกได้ดี

ไม่รู้ว่าพี่เขาจะยังทำอาชีพนี้อยู่ และพลิกชีวิตตัวเองได้สำเร็จไหมจากการเป็นเอเจนอสังหาฯ ในปีที่สามสิบของการทำงาน

คุณผู้อ่านล่ะค่ะ เห็นอะไรในนิยายเรื่องสั้นๆ ของพี่โฉมบ้าง เล่าสู่กันฟังหน่อยนะคะ