“ 7 พฤติกรรม ต้องห้าม ” ถ้ามี ! ยากมากที่จะทำนายหน้า รายได้หลักแสน ต่อเดือน … และกรูอยากให้พวกมรึงเลิกทำ

1) มรึงพูดทุกอย่างที่รู้… ยกเว้นสิ่งที่ลูกค้าต้องการฟังจริง ๆ
กรูบอกเลย… หลายนายหน้าคิดว่าพูดเยอะ = เก่ง
แต่ความจริง ลูกค้าไม่ได้อยากรู้ทุกอย่างที่มรึงรู้
เขาอยากรู้ “แค่สิ่งที่ตอบโจทย์เขาเท่านั้น”



เวลาพาไปดูห้อง ไปดูบ้าน
อย่าเพิ่งขายพรั่งพรู
ให้ถามก่อนว่าเขาหาอะไร
เขากลัวอะไร
เขาไม่โอเคอะไร
เขาต้องการอะไรเป็นพิเศษไหม



มรึงโฟกัสที่ “คำตอบจากลูกค้า”
ไม่ใช่สิ่งที่มรึงอยากพูด



เพราะนายหน้ามืออาชีพ = คนที่ใช่คำพูดรักษาเวลา ไม่ใช่ใช้คำพูดฆ่าดีลตัวเอง



2) นัดก่อน = มีโอกาสก่อนเสมอ… แต่มรึงชอบนัดทีหลังตลอด
อันนี้กรูเจอมาทั้งชีวิตในงานเช่า
มรึงบางคนคิดว่า
“ช่างแม่ง ขอเป็นนัดสุดท้ายละกัน จะได้มีเวลาเตรียมตัว”
แต่ในโลกจริง ถ้าลูกค้าเจอนายหน้าเก่ง ๆ ก่อนหน้า
เขาจะวางจองเลยทันที… และ มรึงจะถูกยกเลิกแบบไม่บอกลา



อย่าชะล่าใจ
ลูกค้าดูหลายห้อง
แต่เขาจะเลือกห้องแรกที่ “โอเคที่สุดในเวลาจริง”



เพราะงั้น… “ใครพาลูกค้าเข้าห้องก่อน คนนั้นได้เปรียบเสมอ”
อย่าผลัด อย่าผัด อย่าผ่อน



เดี๋ยวดีลนี้เขาก็หายไปแบบผี ไม่ใช่อะไร… เขาได้ห้องแล้ว

3) มรึงไม่เคยเตรียมราคา “ปิดดีล” ไว้ล่วงหน้า
นี่คือสาเหตุดีลหลุดอันดับต้น ๆ ของนายหน้าในไทย



เพราะพอมาถึงวันดูห้องจริง
ลูกค้าอยากต่อ
นายหน้าติดต่อเจ้าของ
เจ้าของไม่ตอบ
ลูกค้ามีเวลาตัดสินใจจำกัด
และสุดท้าย… งานหลุดแบบโง่ ๆ
มรึงต้องเตรียมราคาปิดการขายไว้ก่อนเสมอ
เจ้าของโอเคที่เท่าไหร่



จุดเจรจาคืออะไร
ราคาที่เขา “พร้อมปล่อยทันที” คือจุดไหน
ย้ำ — ลูกค้ายุคนี้ถ้าไม่จองหลังดู มักไม่กลับมาจองแล้ว
เขามีตัวเลือกเยอะ เขาไปต่อเร็ว
เพราะงั้น “ราคาปิดดีล” = อาวุธสำคัญของนายหน้ามืออาชีพ



4) มรึงไม่เคยฟอลโลว์ลูกค้าอย่างจริงจัง
นายหน้าหลายคนคิดว่า ถ้าลูกค้าจะเอา เดี๋ยวเขาทักมาเอง



กรูจะบอกให้… ลูกค้ายุคนี้เจอทรัพย์วันหนึ่งเป็นสิบ
เขาจำมรึงไม่ได้หรอก
การฟอลโลว์แบบมืออาชีพไม่ใช่การตื้อ
มันคือการช่วยให้ลูกค้า “ตัดสินใจง่ายขึ้น”



ข้อความง่าย ๆ เช่น
– “ห้องที่ดูเมื่อวาน ยังว่างอยู่นะครับ เดี๋ยวส่งคลิปเพิ่มให้ดูครับ วิวกลางคืนสวยมาก”
– “พี่วางแผนจะตัดสินใจช่วงไหนครับ ผมขอถามตรงๆ ห้องที่พาพี่ไปดูเมื่อวาน พี่ชอบไหมครับ หรือ ติดเรื่องไหน เผื่อผมช่วยพี่หาทางออกที่ดีที่สุดสำหรับพี่ ครับ บอกผมตรงๆได้เลยครับพี่”



ใส่ใจเล็ก ๆ น้อย ๆ
แต่อิมแพคแม่งใหญ่ชิบหาย

5) มรึงไม่มีระบบหลังบ้านอะไรเลย… ทุกอย่างอยู่ในหัว
ทรัพย์ก็จำ
นัดลูกค้าก็จำ
วันหมดสัญญาก็จำ
ราคาเจ้าของก็จำ


สุดท้าย… มรึงลืม
และมันคือเหตุผลจริง ๆ ที่หลายคน “เหนื่อยแต่ไม่โต”


ยุคนี้นายหน้าที่รอด = นายหน้าที่มีระบบ
จะเป็น Google Sheet ที่กรูสอน
หรือ Mini CRM หรือ Reminder อัตโนมัติ
อะไรก็ได้…
ขอแค่มรึงเลิกทำงานแบบ “เจ้าของความจำดีแห่งปี”


เพราะงานนายหน้า = งานข้อมูล
ไม่มีระบบ = มรึงแพ้ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม


6) มรึงทำงานคนเดียวทุกเรื่อง… ทั้งที่ยุคนี้เป็นยุคของพาร์ทเนอร์
นายหน้าที่โตเร็ว
ไม่ได้โตเพราะเก่งทุกอย่าง
แต่โตเพราะ “มีคนช่วยให้เขาเก่งขึ้น”


แชร์ทรัพย์
แชร์ลูกค้า
แชร์ภาระงาน


มรึงไม่ได้เสียอะไร
แต่มรึงจะได้ดีลเร็วขึ้น ได้เงินเร็วขึ้น และมีเวลาไปหาโอกาสใหม่ ๆ


คนเล่นลำพัง = เติบโตช้า
คนมีพาร์ทเนอร์ = ไปไกลกว่า


7) มรึงคิดว่าลูกค้าต้องเลือกคนเก่งที่สุด… แต่จริง ๆ เขาเลือกคนที่เขาไว้ใจที่สุด
อันนี้กรูอยากให้จำขึ้นใจ


ลูกค้าไม่ได้เลือกมรึงเพราะความรู้ลึก
เขาเลือกมรึงเพราะ
มรึงสื่อสารง่าย
มรึงจริงใจ
มรึงดูแลเขา
มรึงไม่หาย
มรึงให้ข้อมูลชัด
มรึงช่วยเขาตัดสินใจได้เร็ว


สุดท้าย เขาเลือก “ความสบายใจ” มากกว่า “ความเก่ง”


และมรึงจะได้ดีล… เพราะมรึงทำให้เขารู้สึกว่า พึ่งได้